آموزش پیوند زدن انواع درختان میوه

پیوند زدن درختان اغلب برای ایجاد ترکیبات بادوام استفاده می شوند. البته هدف از این پیوند متفاوت است، اما در تمام مراحل پیوند باید شرایط لازم برای یکپارچگی و موفقیت فراهم شود.
یکی از مهمترین پارامترهای پیوند زدن درختان، ایجاد شرایط محیطی و فیزیولوژیکی مناسب برای گیاه است. بسیاری از باغداران و کشاورزان این عمل را در میان درختان میوه برای اهداف مختلف انجام می دهند.

روش صحیح انجام پیوند زدن درختان:

قبل از اینکه با انواع پیوند درختان و شرایط محیطی مورد نیاز آنها آشنا شوید، بهتر است با تعریف پیوند آشنا شوید. در پیوند اتصال بین دو درخت مختلف ارائه شده است. پیوند زدن درختان زمانی امکان پذیر می شود که این دو گونه مختلف پس از مدتی ادغام شوند و با هم جوش بخورند. در این حالت یک گونه گیاهی از دو ترکیب متفاوت ایجاد می شود. این درخت تولیدی می تواند به طور واحد به زندگی خود ادامه دهد.
در باغبانی به قسمتی که نمو گیاه را می پوشاند فروزیست یا پایه و قسمتی که قسمت هوایی گیاه پیوندی را تشکیل می دهد فرازیست یا پیوندک می گویند.شباهت بین این دو گیاه امکانات بیشتری را برای همجوشی فراهم می کند. یعنی هر چه این دو گیاه از نظر خانواده و ژنتیک بیشتر شبیه باشند، احتمال موفقیت پیوند درخت بیشتر می شود. همچنین برای جوش دادن دو درخت به زمان کمتری نیاز دارید. به عنوان مثال، شرایط پیوند خوبی بین درختان گیلاس و آلبالو وجود دارد. چون از نظر ژنتیکی شبیه هم هستند.

تاریخچه پیوند:

چینی ها در علم پیوند درختان پیشگام بوده اند و شواهدی وجود دارد که نشان می دهد آنها قبل از میلاد مسیح این علم را می دانستند. پیوند درختان نیز در دوران امپراتوری روم انجام می شد.
قرن 13 تا 16 دوره مورد توجه درختان پیوند زدن بود. این امر باعث شکل گیری گیاهان جدید و انتقال آنها به نقاط دوردست مانند اروپا شد. برای افزایش گیاهان انتقال یافته از پیوند استفاده کنید. در حال حاضر اطلاعات جامعی در مورد پیوند درختان وجود ندارد. بیشتر این کارها از طریق آزمایش انجام شده است.
پیوند مجاورتی در پایان قرن 18 شکل گرفت و آگاهی از شرایطی که در آن شیره گیاهی جریان می یابد برای درک این پیوند اساسی شد. پیوندهای مجاورتی در بین سه گونه درخت فراهم شده است.

هدف از پیوند درخت چیست؟

از پیوند زدن درختان برای تهیه ترکیبات با کیفیت بالا استفاده می شود. این پیوند به شرایط فیزیولوژیکی گیاه و وضعیت محیطی بستگی دارد. البته نحوه پیوند درخت، زمان انجام آن و شکل گیاه هنگام انجام این پیوند بسیار مهم است.
برای پیوندهای جوانه، زمان بین اواخر خرداد تا اواخر تابستان را انتخاب می کنند. بیشتر پیوندهای چوبی از اواخر زمستان تا رشد گیاه رشد می کنند. هدف درخت میوه از پیوند زدن ایجاد تغییر مثبت در تولید درختان میوه و بهبود کیفیت آن است. این پیوند بر الگوهای گرده افشانی در باغ، عملکرد درخت و شکل رشد درخت تأثیر می گذارد.
این پایه ها شرایط را برای به دست آوردن گیاهان کوتاه قد اما قوی فراهم می کنند. در روش پیوند زنی میان پایه عوارض پیوند برطرف می شود و زخم های ریشه، تنه و شاخه ترمیم می شود. در این راستا، بازدهی سریعتر از قبل شروع به افزایش می کند.

وضعیت فیزیولوژیکی:

از نظر فیزیولوژیکی پیوند باعث ایجاد زخم ها و بریدگی های کوچک در شاخه ها می شود و این دو درخت را مجبور به همزیستی با یکدیگر می کند.گیاهان تازه پیوند شده با تغییرات فیزیولوژیکی خاصی همراه هستند.
پیوندک (قسمتی که برای پیوند انتخاب می شود) و پایه (گیاهی که پیوند روی آن قرار می گیرد) باید ارتباط خوبی با یکدیگر داشته باشند. یعنی این جوش باید به طور کامل انجام شود.
ادغام پایه و پیوندک تنها در صورتی امکان پذیر است که سلول های پیوند متناسب با یکدیگر رشد کنند. بنابراین باید دو قسمت تولید کننده (پایه و پیوندک) را از بین دو درخت مختلف انتخاب کنید. این اتصال به قدری پایدار و مستقیم است که هیچ ماده جامد، بخار یا مایعی را در بر نمی گیرد.

پیوند زدن درختان:

با رشد سلول های اتصال، فضای بین پایه و پیوندک با موفقیت پر می شود. هنگامی که بافت بین پایه و پیوندک تشکیل می شود، لایه ای از سلول های تولیدی تشکیل می شود که منجر به تشکیل آوندهای چوبی می شود. این وضعیت یادآور بخش کامبیوم یک درخت معمولی است. از نظر خارجی نیز می توانیم آوندهای آبکشی را ببینیم. با این رگ ها، پایه و پیوندک به خوبی به یکدیگر متصل می شوند.
گیاهان دو لپه ای ها در پیوند زدن درختان شانس بیشتری دارند، در حالی که تک لپه ای ها اگر بتوانند پیوندک و پایه را با هم ترکیب کنند، پیوند تنها یک سال دوام می آورد.برای این مثال می‌توانیم درختان خرما را به یاد بیاوریم. درخت تک لپه ای است و هیچ ساختمان فرعی یا کارگاهی در داخل آن وجود ندارد.
در این راستا دو قسمت پایه و ساقه در تماس کامل هستند. علاوه بر این ارتباط، وضعیت فیزیولوژیکی دو گیاه نیز باید مشابه باشد. این بدان معنی است که باید بین آنها سازگاری وجود داشته باشد. این موضوع برای پیوند زدن درختان برای افزایش طول عمر پیوند مهم است.
به عنوان مثال، دو درخت به و درخت گلابی که ویژگی های مشابه زیادی دارند، در درختان پیوندی موفق تر هستند. این دو درخت منجر به تشکیل یک درخت قوی و مولد خواهند شد. ناهمگونی درخت یک مانع مهم و موثر در برابر شکست پیوند زدن درخت است.
مثلاً گاهی دو درخت سیب پیوند نمی زنند. زیرا یک درخت دارای بافت نرم و دیگری دارای بافتی خشن و سخت است. درختان پیوند زدنA فقط به صورت تجربی قابل انجام هستند. این بدان معنی است که نمی توان در مورد آن حدس زد. اگر درختان پیوند شده یک جنس مشترک داشته باشند، می توان به پیوند زدن آنها امیدوار بود.

چسب برای پیوند زنی:

در مورد رابطه پیوندک و پایه نظرات مختلفی وجود دارد.بسیاری از مردم بر این باورند که این ارتباط می تواند بذر تولید کند و تولید مثل کند و بنابراین به تأثیر متقابل آنها اعتقاد دارند. برخی دیگر فکر نمی کنند که تولیدکنندگان بذر جدیدی هستند. یعنی نقش و اثر پیوندک و پایه را در یکدیگر منتفی می کنند. برای مثال اول می توان اتصال کلم روی ریشه شلغم را مثال زد.
تغییرات رنگ نیز در شرایط پیوند زدن درخت رخ می دهد. به عنوان مثال، هنگامی که گوجه فرنگی برگ قرمز به گونه های گوجه فرنگی آمریکایی پیوند زده می شود، شاهد تولید برگ های تیره گوجه فرنگی هستیم. اگر این پیوند روی یک گوجه فرنگی معمولی انجام می شد، نتایج متفاوت بود.
اگر پیوندک به خوبی با پایه ارتباط داشته باشد، درخت پیوند شده مقاومت بیشتری در برابر سرما و بیماری ایجاد می کند.
پیوند درختان اغلب با کاهش طول عمر گیاهان همراه است. به عنوان مثال، زمانی که یک درخت پسته به یک نمونه همسان یا آتلانتیکا پیوند زده می شود، درخت پیوند شده می تواند تقریباً 200 سال عمر کند، اما اگر پیوند شما در این نوع اتصال و پایه رایج توسط درخت چاتلانقوش یا بنه تشکیل شود، طول عمر این درخت حدود 60 سال می باشد.

مزایای پیوند زدن درختان:

- بازده محصول با این فرآیند افزایش می یابد.

- عملیات پیوند زدن میوه های بزرگ و باکیفیت را فراهم می کند.

- میوه ها ماندگاری طولانی دارند. یعنی در حین چیدن تا رسیدن به مرحله استفاده کمتر آسیب دیده و صدمه می بیند. چون ماندگاری بیشتری دارد و مقاوم تر است.

- برای پیوند زدن درخت نیز در زمان رسیدن میوه تغییراتی وجود دارد. معمولاً میوه ممتاز در اواخر فصل می رسد و قیمت بالاتری دارد.

- گاهی اوقات نمی توان یک گونه را با استفاده از قلمه و پاجوش تکثیر کرد. در این موارد از روش پیوند برای نگهداری و انتقال صحیح خصوصیات خارجی(بیرونی) و داخلی(درونی) استفاده می شود. در واقع به این ترتیب وضعیت ژنتیکی گیاه تغییر نمی کند.

مزایای پیوند درخت:

- تکثیر نمونه های درختان فرسوده با بهره مندی از پیوند زدن، البته در این صورت باید ریشه درخت همچنان فعال و جوان باشد.

- پیوند زدن گاهی اوقات برای تقویت استفاده می شود. در واقع کمبود شیره را می توان با پیوند جبران کرد. این کمبود شیره توسط پیوند زدن درخت ریشه دار انجام می شود.

- گاهی از پیوند برای ترمیم درخت بهره مند شوید. یعنی درخت پایه خیلی آسیب دیده و باید پیوند زده شود.ناسازگاری با محیط نیز ممکن است دلیلی برای درختان پیوند زدن باشد. در این صورت درخت بر مبنای مناسبی برای محیط زیست پیوند زده می شود. به عنوان مثال، اگر درختی نمی تواند خاک مرطوب را تحمل کند، آن را به گونه ای پیوند دهید که خاک مرطوب را تحمل کند.

- در برخی موارد از پیوند برای تعدیل رشد استفاده می شود. ضعف یا استحکام ریشه ها با عمل پیوند به درجه متوسطی می رسد.

- با پیوند سریعتر به مرحله باردهی خواهید رسید.

پیوند درخت چه زمانی انجام می شود؟

- پیوند قرین از طریق زمان بندی درخت پویا انجام می شود. بنابراین در دوره خواب گیاهان نمی توان نشاء را انجام داد.

- هنگام پیوند گیاهان باید به مقدار شیره آن توجه شود. زیرا این اتصال در زمانی که شیره ها زیاد است برقرار نمی شود.

- دمای بالا همچنین می تواند پیوندک را خشک و از بین ببرد.

- اگر دما کمتر از 10 درجه سانتیگراد باشد سلولهای پیوند فعالیت خود را از دست می دهند و پیوند ساخته نمی شود. بهار بهترین زمان برای پیوند زدن درخت است، قبل از اینکه شیره آن فراوان باشد. اواخر تابستان و اوایل پاییز نیز می تواند زمان خوبی برای پیوند باشد.این زمان قبل از یخبندان است.

انواع پیوند زدن درخت

پیوند سپری:

در این راستا از جوانه ها استفاده می شود. این جوانه به شکل دلخواه در طول ساقه زیر پوست قرار می گیرد.

پیوند لوله ای:

این پیوند به صورت لوله ای با جوانه ها از پوست درخت جدا می شود. طول ساقه حدود 1 تا 2 سانتی متر است. قسمت تحتانی پایه را برش دهید و پوست را جدا کنید. این پوست باید به جای پیوند برداشته شود.
پیوندها از بالا روی پایه قرار می گیرند. پیوندک و پایه روی هم می لغزند به طوری که لایه های جوانه آنها روی هم قرار می گیرند. درختان پیوند زده به صورت لوله ای برای درختان با قطر کمتر از یک سانتی متر استفاده می شوند. از این نظر، پیوندک و پایه دارای قطر یکسانی هستند. اگر قطر پایه و پیوند متفاوت باشد از روش پیوند حلقه ای استفاده می شود.

پیوند قاشی:

از این روش زمانی استفاده کنید که پیوندک و پایه هر دو در حال استراحت هستند و درخت در حال سقوط نیست. پیوندک ها از شاخه هایی با قطر 1 تا 2.5 سانتی متر انتخاب می شوند. برش با زاویه 45 درجه ایجاد می شود.سپس در 5/2 سانتی متر بالایی جوانه برشی اریب به سمت داخل ساقه ایجاد کنید. پایه ها نیز به این صورت فراهم می شوند که نواحی تولیدمثلی آنها با یکدیگر تماس دارند.
برای موفقیت درخت پیوند زدن در محل پیوند از پلاستیک استفاده کنید. این پلاستیک برای حفظ رطوبت در محل پیوند ضروری است.

پیوند مجاورتی:

در طبیعت به وفور وجود دارد. در این زمینه نیازی به انسان نیست. هنگامی که دو درخت به یکدیگر ساییده می شوند، پوست بین آنها خورده می شود. این امکان ادغام دو لایه زایشی در درختان مجاور را فراهم می کند. روش همجواری پیوند زدن درخت زمانی استفاده می شود که درخت پیوندهای ممکن دیگری نداشته باشد.

پیوند پلی:

این پیوند در اوایل بهار قابل انجام است و برای ترمیم نواحی آسیب دیده درخت مهم است. برای این اتصال از شاخه هایی با قطر تقریبی 1 تا 2 سانتی متر استفاده کنید. این شاخه ها باید در زمان استراحت در جای خنک تهیه و نگهداری شوند. پوست آسیب دیده را لایه برداری می کند.

پیوند اسکنه:

این روش یکی از قدیمی ترین روش های پیوند درختان است و باغداران از آن استفاده می کنند. پایه از تنه، شاخه اصلی یا تاج بریده می شود.سپس یک برش بر روی قطر پایین ایجاد می شود. عمق برش حدود 2 تا 5 سانتی متر است. پیوندک نیز به طول 20-12 سانتی متر از شاخه جدا شده و در قسمت پایین برش اریب دیده می شود.

پیوند زینی:

بسیار شبیه پیوند اسکنه است. در این روش بر خلاف اسکنه، بریدگی در پیوندک ایجاد می شود. دو طرف پایه را اریب کنید و پیوند را روی آن قرار دهید. برای این اتصال از پایه و پیوندک با همان قطر استفاده کنید. در این راستا بهتر است از پیوندک با جوانه انتهایی استفاده شود.

پیوند تاجی:

در این روش پیوندک در زیر پوست پایه قرار می گیرد. این لینک در کمترین زمان ممکن نتیجه را می دهد. می توان آن را در شاخه های هر قطر، ضخیم یا نازک انجام داد. برای قرار دادن پیوندک در پایه، پوست پایه را کنار می زنند.

پیوند نیمانیم:

این نوع پیوند به سه صورت ساده، پاشنه دار و زبانه دار دیده می شود. برای شاخه های باریک و نازک با قطر 5.1 تا 5.2 سانتی متر. برای انجام این اتصال باید پایه و پیوندک با قطر یکسان انتخاب کنید.

پیوند رولپه و زیر لپه:

پیوند گردو از روش پیوند رولپه استفاده می کند.ابتدا جوانه انجام می شود. در رو لپه ای یک برش به عمق 2-3 سانتی متر از پایه ایجاد کنید. پیوندک با شاخه های گردو. این ساقه یک ساله باید سه جوانه داشته باشد. قسمت بریده شده پیوندک در پایه قرار می گیرد. اتصالات با پلاستیک بسته می شوند.

شرایط انتخاب پایه:

پایه باید مقاومت لازم در برابر سرما را داشته باشد.
انتخاب باید به گونه ای انجام شود که شرایط پرورش مناسب داشته باشد. در حالی که به سرعت در حال رشد است.
برای پیوند درخت باید گونه های مقاوم به آفات و بیماری ها انتخاب شود. در این مورد، می توانیم انتظار موفقیت پیوند زدن را داشته باشیم.

شرایط انتخاب پیوندک:

- باید از گیاه یکساله انتخاب شود.
- شاخه های انتخاب شده برای پیوندک از قسمت های شاخه های بارده یا گل دهنده جدا می شوند. در غیر این صورت ثمری نخواهد داشت.
- پیوندک را از قسمت میانی شاخه ها انتخاب کنید. چون قسمت پایین میوه کم دارد قسمت بالایی ضعیف است.
- اگر پیوندک از درخت خفته به دست آمده باشد، جداسازی باید در مدت خواب درخت انجام شود.
توجه داشته باشید که اصول پیوند زدن برای هر گیاه و درخت متفاوت است.پس قبل از انجام این کار باید نوع صحیح پیوند به درخت را بشناسید و آگاهانه این کار را انجام دهید تا موفق شوید و به نتیجه برسید.

آموزش پیوند زدن انواع درختان میوه