احداث باغ پسته

احداث باغ پسته

درخت پسته، بومی آسیای غربی و آسیای صغیر، دارای یک دوره طولانی رشدی قبل از بلوغ و باروری، تولید یک محصول کم در ۵ – ۶ سالگی، و در ۱۰ – ۱۲ سالگی به باروری کامل می رسد. درخت دوپایه، با گل نر و ماده بر روی درختان جداگانه است. بنابراین، هر دو درختان نر و ماده مورد نیاز برای تولید یک محصول است، گرده افشانی بر عهده باد است؛ معمولا نسبت درخت نر به ماده یک نسبت ۱ به ۱۹ – ۲۴ می باشد؛ درخت برگریز است، و باروری متناوب دارد، بدان معنی که محصول یک سال در میان بیشتر است.

آب و هوا:

درخت پسته بهترین و بیشترین تولید را در آب و هوای نیمه بیابانی خشک با تابستان طولانی، خشک، گرم، رطوبت کم و زمستان های سرد اما نه یخبندان و بسیار سرد دارد. در طول فصل رشد، درختان پسته را با حرارت رشد می کند. درجه حرارت در تابستان حدود ۳۸ درجه سانتی گراد باعث تولید مقدار زیادی محصول با کیفیت می گردد. درختان پسته در ارتفاع بالا ۱۳۷۰ متر کاشته نمی شوند چرا که درجه حرارت در تابستان کم است لذا مغز پسته تشکیل نمی گردد. باغ پسته در مناطق با باد بهار مکرر اما خفیف برای گرده افشانی کاشته می شود. پس از ریختن برگ ها، درختان پسته نیاز به یک دوره خواب زمستان از حدود ۶ هفته با درجه حرارت بین منفی ۹ تا ۷ درجه سانتی گراد دارند. سرمای طولانی مدت منفی ۱۲ درجه سانتی گراد درختان را از بین می برد.

خاک:

درخت پسته اگر در یک محدوده pH ۷.۱-۷.۸ نگهداری شود می تواند هر سال محصول خوبی دهد. از یک محیط کمی قلیایی لذت می برد، درخت پسته در واقع با کمی تغییر در pH مقاوم است و می تواند در صورت لزوم قلیایی بالاتر را نیز تحمل کند. توانایی درخت پسته به گسترش ریشه های عمیق یک عامل کلیدی برای تحمل خود در سطوح مختلف PH است. می تواند رطوبت و مواد مغذی را در بسیاری از انواع خاک، مانند لایه های سنگ جستجو کند به جای اینکه به یک منطقه محدود موضعی با pH خشن اکتفا کند.

کاشت:

در یک باغ ایده آل، بیشتر فضای خاک با تاج درخت پوشانده می شود. از آنجا که پسته روند رشدی کندی برای رسیدن به بهره وری تجاری دارد، فاصله نزدیک تر شروع تولید اقتصادی را تسریع می کند. با این حال، در باغ بالغ، با فاصله نزدیک تر نیاز به هرس سنگین و گرانی است، و احتمالا نازک شدن درخت، برای حفظ حداکثر بهره وری. عرض بین ردیف های درختان: ۲۰ – ۲۲ فوت (۶٫۱-۶٫۵ متر). فاصله درخت در ردیف : ۱۷ – ۲۱ فوت (۵-۶٫۴ متر). طول ردیف: متغیر.

آبیاری:

خاک سست، مرطوب برای درخت پسته بهترین حالت است، زیرا آب می تواند به راحتی از طریق فرورفتگی های خاک به ریشه های عمیق نفوذ کند. یونهای هیدروژن، ساکن در خاک، سطح pH را منعکس و با عبور آب از مواد مغذی در تعامل می باشند. حرکت آب سالم در سراسر خاک اجازه می دهد تا ریشه پیشروی کرده و مواد مغذی مورد نیاز را از آب در حالی که تعادل pH را حفظ کرده را بدست آورد. سطح بالای pH مواد مغذی در دسترس ریشه ها را کاهش می دهد، که می تواند باعث کوتاه قدی و سرخشکیدگی درختان پسته شود

از کاشت تا برداشت نهال پسته کنار شماییم